naftMagazine

Online muziekmagazines zijn van essentieel belang voor Belgische bands een fanbasis van formaat willen verwerven. Ook buitenlandse bands zetten zo hun eerste aarzelende stapjes in Belgenland. Het stelt ze in staat een klein maar relatief invloedrijk publiek voor hun te winnen. Lezers van muzieksites blijken immers de early-adopters te zijn van al wat er binnen onafzienbare tijd op de markt verschijnt. En eens je zo’n muziekmagazine warm krijgt, dan kan de bal in de reguliere pers ook wel eens aan het rollen gaan.

Neem bijvoorbeeld een fenomeen als Cold War Kids. Goed, de Amerikaanse pers was eerst weg met deze band, dat is waar. Maar opvallend is dat in Nederland de buzz nu pas op gang komt terwijl in België iedereen er al enkele maanden naar uit heeft gekeken. Met dank aan de webzines die na hun doortocht in november al lang en breed reclame gemaakt hebben.

Voor zij die net al te bekend zijn met het landschap der muziekmagazines in België, een kort overzicht:

Kindamuzik: de grootste, hoewel in rekening moet worden gebracht dat de redactie zowel een Belgisch als Nederlands publiek tracht te bereiken. Dat maakt dat optredens in de Maassilo broederlijk naast performances op het terrein van de Scheld’apen staat. In weerwil van de verwachingen slagen ze er wonderwel in om lezers van beide landen te trekken. Diversiteit loont, en dat reflecteert zich ook in de besproken muziek. Net als de overige muziekpers hanteren ze een left-of-center-benadering maar er is plaats voor zowel jazz als blackmetal. Met een dergelijk uitgebreid medewerkersteam is het natuurlijk niet moeilijk om alles aan bod te laten komen. Inhoudelijk durft dat echter hier en daar wel eens een steekje te lossen. Niet zozeer foutjes als wel al te korte recensies die weinig ruimte bieden voor verdieping. De wat meer doorgedreven muziekliefhebber zal een beetje met een leeg gevoel achter blijven. Wel goed is de anticipatie op de nieuwe media: ondermeer door een samenwerking met VPRO’s 3voor12 kan de redactie mikken op schaalverbreding. En op puur inhoudelijk niveau: artikels met enkele MySpace-tips zijn handig en meer, uniek. Slotsom: het grootste tijdschrift onderscheidt zich door diversiteit. Er wordt snel ingespeeld op trends en een groot aanbod aan bands passeert de revue. Waarvoor hulde. Een belangrijk punt van verbetering zou wel eens het gebrek aan inhoudelijke diepte kunnen zijn. Toegegeven, misschien door niet diep te gaan weet Kindamuzik een breed publiek te bereiken, zo’n beetje de Het Laatste Nieuws-attitude.

goddeau: Vlaanderens populairste, de recente cijfers even in ogenschouw genomen. De pijlsnelle groei van het magazine mag niet verbazen. Drie keer per week updaten en vele live-recensies publiceren, dan speel je kort op de bal. Het belangrijkste gebrek van Kindamuzik is misschien wel de grootste kwaliteit van goddeau: verdieping. In de langere recensies worden de artiesten veelal tot op het bot uitgekleed. Met vakmanschap, want ook qua niveau van schrijven scoort goddeau uitstekend. Goed, dan maakt dit zo’n beetje het magazine voor de actieve meerwaardezoeker. Maar daar stopt het ook zowat. Boeken, films en strips zitten zo’n beetje in het verdomhoekje rechts onderaan de pagina. Niet gemerkt? Dat kan dan komen door de wat gedateerd ogende lay-out. Artikels die MySpace-hypes doorlichten zijn er niet. En voor wat uitgebreidere artikelen moet er klaarblijkelijk aan duidelijke aanleiding zijn (Tom Waits die een nieuwe cd released of James Brown die het loodje legt). Kort: goddeau heeft in se enorm duidelijk profiel dat zich oriënteert naar cd-recensies en live-besprekingen. Daar zijn ze ongelooflijk goed in, maar dat weten ze blijkbaar zelf niet. Getuige daarvan het wat verloren dralen van andere cultuuruitingen. Uitgebreidere artikel zouden evenwel prioritair moeten zijn voor een magazine als dit. En daar moet duidelijk nog werk van gemaakt worden.

Morgen: daMusic en Digg!

Explore posts in the same categories: Actueel